Կար մի դդում :Այդ դդումը մենակ էր և շատ տխուր , որովետև ընկերներ չուներ և նա չէր ուզում ընկերներ ունենալ : Ապրում էր անտառին շատ մոտ :
Մի օր դդումը գնաց անտառ չիմանալով, թե ինչ կլինի իր հետ :
Իր հետ ոչ մի բեռ չէր վերցրել, բացի իր հեռախոսից :
Նա երկար ճանապարհ գնաց և հոգնեց :
ՈՒզում էր վերադառնալ տուն, բայց մոլորվել էր , զանգում էր իր մայրիկ դդումին, բայց մայրիկը հեռախոսազանգին չէր պատասխանում ։
Դդումը տեսավ ,որ իր հարևան դդումի համարը ունի :
Նա երկար մտածեց՝ զանգել, թե չզանգել:
ԵՎ որոշեց զանգել : Զանգեց , ասաց որ կորել է անտառում և խնդրեց հարևանին ,որ գա իրեն տուն տանի ։
Հարևան դդումը եկավ ՝ ձեռքին կողմնացույց :Նրանք գնացին իրենց տուն և ընկերներ դարձան: