17 Հունվարի, 2022 — Ինեսա Թորոսյան

Կար մի դդում :Այդ դդումը մենակ էր և շատ տխուր , որովետև ընկերներ չուներ և նա չէր ուզում ընկերներ ունենալ : Ապրում էր անտառին շատ մոտ :

Մի օր դդումը գնաց անտառ չիմանալով, թե ինչ կլինի իր հետ :

Իր հետ ոչ մի բեռ չէր վերցրել, բացի իր հեռախոսից :

Նա երկար ճանապարհ գնաց և հոգնեց :

ՈՒզում էր վերադառնալ տուն, բայց մոլորվել էր , զանգում էր իր մայրիկ դդումին, բայց մայրիկը հեռախոսազանգին չէր պատասխանում ։

Դդումը տեսավ ,որ իր հարևան դդումի համարը ունի :

Նա երկար մտածեց՝ զանգել, թե չզանգել:

ԵՎ որոշեց զանգել : Զանգեց , ասաց որ կորել է անտառում և խնդրեց հարևանին ,որ գա իրեն տուն տանի ։

Հարևան դդումը եկավ ՝ ձեռքին կողմնացույց :Նրանք գնացին իրենց տուն և ընկերներ դարձան:

Կան հայկական տարազներ ,որը նշանակում է ,որ ամեն մի տարածաշրջանի մարդիկ պետք է հագնեն նույն նախշերով հագուստը:Հայկական լեռնաշխարհը գորգագործության հնագույն կենտրոններից է:
Հայկական գորգը տարբեր ժամանակներում և տարածաշրջաններում ունեցել է տարբեր անվանումներ: Դարերի ընթացքում «կարպետ» բառը գրականության մեջ
նաև գորգի հոմանիշ է եղել: Նաև գորգի մեկ այլ անվանումը՝ խալի կամ գալի, որը ծագում է Կալիկալա՝ Կարին քաղաքի արաբերեն անվանումից, քաղաք, որը հայտնի է եղել իր հարուստ գորգարվեստով: Միջնադարյան հայ գրականության մեջ հանդիպում է գորգի ևս մեկ հոմանիշ` բազմական, «բազմել» բառից:

Հայկական գորգերը ներդաշնակ գունավորումներ են ունեցել շնորհիվ կարմիրի, սպիտակի, կապույտի, կանաչի, դեղինի և դրանց տարատեսակների: Դեղին գույնը ստացել են դեղնածաղկից, կարմիր գույնը՝ որդան կարմիրից, ինչպես նաև տորունի արմատներից, կանաչ գույնը՝ ընկույզի կեղևներից, որից կարելի էր ստանալ նաև շագանակագույնի երանգները: Նռան կեղևից ստացել են սև գույնը, կապույտ գույն ստանալու համար օգտագործել են տարբեր բույսերից ստացված ներկերն իրար խառնելու տեխնոլոգիան, բայց հիմնականում Հնդկաստանից ներկրվում էր ինդիգո հայտնի ներկանյութը: Միջնադարում հայկական գորգերի հռչակը մեծապես պայմանավորված էր որդան կարմիրից ստացված երանգներով, և դրա շնորհիվ արաբական խալիֆաթի դարաշրջանում հայկական գորգերն անվանում էին նաև «կարմիր գորգեր»:

Day: 17.01.2022