Մի չքավոր մարդ ձմռանը գնաց այգի՝ պտուղ քաղելու: Եվ տեսնելով, որ ծառերը փայտացած են, սկսեց թշնամանալ, տրտնջալ, հարվածել ու ասել նրանց.

— Ինչո՞ւ պտուղ չունեք, որ ուտեմ ու կշտանամ,— ու սկսեց ավելի չարանալ։

Եվ ծառերից մեկը քաղցրությամբ ու համոզող խոսքով ասաց։

— Մի՛ տրտմիր, ո՜վ մարդ, և իզուր մի՛ բամբասիր, որովհետև, սխալվում ես։ Թեպետ կարիքավոր, բայց ինչո՞ւ չգիտես, որ ձմռանը հանգստանում ենք և զորացնում մեր արմատները, որպեսզի կարողանանք գարնանը ծաղկել, ամռանը սնունդ տալ պտղին և աշնանը հասնել ու կերակրել: Ինչո՞ւ չեկար այն ժամանակ, երբ մարդ, անասուն ու գազան վայելում էին մեր պտուղները։ Այժմ գնա և վերադառնալով հարմար ժամանակ, կեր որչափ կկամենաս։

Եվ գնաց մարդը այդ խոսքի հույսով։

Չքավոր — աղքատ:

թշնամանալ-թշնամի դառնալ:

տրտմիր-տխրել, վշտանալ:

բամբասել-վատաբանել մեկին նրա բացակայությամբ:

Մի չքավոր մարդ ձմռանը գնաց այգի՝ պտուղ քաղելու: Եվ տեսավ որ ծառերը առանց պտուղ են, մարդը սկսեց տրտնջալ, հարվածել ու ասել ծառերին.

— Ինչո՞ւ պտուղ չունեք, որ ուտեմ ու կշտանամ,— ու սկսեց ավելի չարանալ։

Եվ ծառերից մեկը  համոզող խոսքով ասաց։

— Մի՛ տրտնջա, և իզուր մի՛ բամբասիր, որովհետև, դու ճիշտ ճամին չեկար ,հիմա ձմեռ է ,իսկ մենք ձմռանը մեր արմատները պնդացնում ենք ,որ գարնանը և աշնանը պտուղ տանք,ասյ սրանից հետո ճիշտ ժամանակին կգաս:

Ես այս առակից հասկացա ,որ ձմռանը ծառերը պտուղ չեն տալիս,այլ միայն գարնանը և աշնանը :

Տրտնջալ տետք չէ, այլ պետք է ամեն ինչ անել ճիշտ ժամին: