Posted in Uncategorized

English

1There is  a small kitchen in our house.           4 There is a large bathroom in our                                                                                                                                      house.
2There are two beds in the bedroom.               5There are kittens under the table.
3There are books on the table.

 

1 There is a book on the table.                       There are books on the table.

2There is a pen in my bag.                                There are pens in my beg .

3 Therhe is a doll under the bed.                    There are dolls under the bed.

Posted in Մայրենի

«Անհաջողակ եղևնին».հորինուկ

Կար, չկար մի եղևնի կար, այդ եղևնին անհաջողակ էր: ԵՎ այդ պատճառով նրա վրա   մյուս  բոլոր  եղևնիները ծիծաղում էին :Եղևնին դեռ մեծ չէր ,փոքրիկ էր:Եվ նա շատ եր  սպասոմ Ամանորին ,մտածելով ,որ նրա հետ ընկերություն կանեն մյուս եղևնիները:Նա  ամիսներով սպասեց Ամանորին և ,ահա,  եկավ այդ օր : Տխուր, փոքրիկ , անհաջողակ եղևնին շատ ուրախացավ ,որ եկավ այս հրաշալի տոնը : Մյուս եղևնիները նվերներ էին պատրաստել, լիքը զարդարանքներ  անհաջողակ ,փոքրիկ եղևնու համար ,որովետև նրանք իրականում սիրում էին  նրան: Փոքրիկ եղևնին շատ ուարախացավ ,որ իմացավ նա ունի լիքը լավ ընկերներ :Բայց հանկարծ եկավ մի մարդ ,ձեռքին սղոց ,եղևնիները շատ վախեցան: Այդ մարդը վերցրեց փոքրիկ անհաջողակ  եղևնուն և տարավ իր տուն :Այդ մարդը ուներ մի բարի ընկերասեր աղջիկ և այդ եղևնին աղջկան դուր եկավ, երբ նրա հայրիկը գնաց այդ աղջիկը եղևնուն  բաց թողեց մյուս եղևնիների մոտ: Մյուս եղևնիները ուրախացան ,որ իրենց ընկերը վերադարձավ : Փոքրիկ եղևնին էլ  շատ   ուրախացավ :

Posted in Մայրենի

Կանաչ եղևնին

Զմրուխտ  գարունն  էր  հյուր  եկել  բնությանը:  Այգում  ու  անտառներում քաղցրահնչյուն  երգում  էին  թռչունները:  Արևը  իր  ջերմ  ժպիտով  ողջունում  էր  նորաբաց  բողբոջներին:  Բնությունը  զարթոնք  էր  ապրում:Ծեր  այգեպանն  իր  այգում  մի  փոքրիկ  եղևնի  տնկեց՝  հազիվ  մեկ եղևնի: Եղևնին  նման  էր  կանաչ  հանդերձ  հագած,  շփոթված  երեխայի:  Արևի  շողերը  հազիվ  էին  հասնում  նրան:  Մի  մեծ,  հզոր  բարդի  իր  ճյուղերով  փակել  էր  արևի  ճանապարհը: Եղևնին  տխրում  էր  արևի  կարոտից: Նա  բարձրահասակ  բարդու  ստվերի  տակ  իրեն  զգում  էր  խեղճ  ու  անօգնական:

Մի  օր  էլ  փոքրիկ  եղևնին  չդիմացավ  ու  սկսեց  բարձրաձայն  արտասվել:  Հպարտ  բարդին  լսեց  նրա  լացի  ձայնը  ու  հարցրեց.

-Ինչո՞ւ  ես  լաց  լինում,  այգեպանը  լացկաններին  չի  սիրում:

-Ես  լացկան  չեմ,  բայց  արևի  շողերը  ինձ  չեն  հասնում  եվ  ես  վախենում եմ,  որ  միշտ  փոքրիկ  կմնամ:  Իսկ  ես  այնքա ՜ն  եմ  ուզում  մեծանալ,  գեղեցիկ  ծառ  դառնալ,-ասաց  փոքրիկ  եղևնին:

Բարդին  արհամարհանքով  վերևից  քմծիծաղ  տվեց.

-Մի  քեզ  նայի՛ր, քո  թույլ  ճյուղերին:  Դու  չես  կարող  մեծանալ: Իսկ  հիմա  ինձ  նայի՛ր:  Տե՛ս,  թե  որքան  հզոր  եմ  ու  ուժեղ:  Եվ  այնքան  պիտի  բարձրանամ,  որ  ճյուղերս  երկինք  հասցնեմ:

Փոքրիկ  եղևնին  ավելի  կծկվեց  ու  ինքնամփոփ  դարձավ: Այդպես  անցավ  գարունը  և  եկավ  շոգ  ամառը:  Բարդու  սաղարթն  ավելի  փարթամացավ:  Արևի   ճառագայթները  չէին  կարողանում  ճեղքել  նրա  հզոր  ճյուղերը,  որպեսզի  հասնեն  եղևնուն:  Իսկ  փոքրիկ  եղևնին  այնքա՜ն  էր  ուզում  աճել  ու  մեծանալ:

Եղևնին  կրկին  սկսեց  կամացուկ  հեծկլտալ:  Անպատկառ  բարդին  շրջվեց  և  գոռաց  նրա  վրա.

-Ի՞նչ  ես  նորից  նվնվում:

Եղևնին  լացակումած  շշնջաց.

-Խնդրում  եմ, խղճա՛  ինձ, մի  քիչ  բացի՛ր  ճյուղերդ: Թող  արևը  ինձ  էլ  հասնի:

-Այդ  էր  պակաս, որ  քեզ  նման  խղճուկի  համար  նեղացնեմ  իմ  ճյուղերին,-հոխորտաց  բարդին:

Փոքրիկ  եղևնին  ձայնը  կտրեց: Ամառն  էլ  անցավ  ու  եկավ  ոսկեհեր  աշունը: Բարդին  աշնանային  զգեստ  հագավ: Նրա  կանաչ-դեղին  տերևները  անհոգ  խաղում  էին  իրար  հետ: Բայց  ահա  խոր  աշնան  անսիրտ  քամին  պոկոտեց  բարդու  տերևներն  ու  ցաքուցրիվր  շպտեց  դեսուդեն: Բարդին  լրիվ  մերկացավ  ու  սկսեց  դողալ:  Ալեհեր  ձմեռն  իր  ցուրտ  շնչով  սառեցրեց  ողջ  բնությունը: Բարդին  սարսռաց  ցրտից  ու  նրա  բնին  արցունքի  սառած  բյուրեղներ  երևացին: Բարդին  նայեց  փոքրիկ  եղևնուն, որ  դեռ  կանաչ  էր  ու  չէր  մրսում:

-Խնդրում  եմ, գրկի՛ր  իմ  բունը, թե  չէ  ես  կմեռնեմ  ցրտից,-հուսահատ  աղերսեց  բարդին:

-Երբ  ես   լալիս  էի, դու  ինձ  չէիր  օգնում: Երբ  ես  խնդրում  էի, դու  չէիր  լսում  իմ  ձայնը: Բայց  ես  կօգնեմ  քեզ:  Չէ՞  որ  մենք  բոլորս  մեր  մայր  բնության  զավակներն  ենք,-ասաց  եղեվնին:

Փոքրիկ  եղևնու  բարի  սիրտը  լցվեց  խղճահարությամբ  և  նա  իր  մատղաշ, կանաչ  ճյուղերով  փաթաթվեց  ու  գրկեց  բարդու  սառած  բունը:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1.Դուրս գրի՛ր քեզ անծանոթ բառերը և բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր։

Զմրուխտ-Կանաչ թանկարժեք քար

Հանդերձ-հագուստ

Քմծիծաղ -առհամարել

Հոխորտաց —

2Նկարագի՛ր ` ինչպիսին էր բարդին։

Բարդին շատ հպարտ անընկերասեր ծառ էր:

3Նկարագի՛ր` ինչպիսին էր եղևնին։

Եղևնին շատ  խղճող և ընկերասեր էր:

4Եթե դու լինեիր եղևնու փոխարեն ինչպե՞ս կվարվեիր։

Ես ,որ լինեի եղևնու տեղը ես բարդին կոքնեի:

Posted in Մայրենի

Ա. Խնկոյանի «Ձմեռ»

Ծառը մերկացավ,

Զրկվեց տերևից,
Ձյունի փաթիլներ
Իջան վերևից։
Ձյուն ու ցուրտ եկան,
Առու, գետ լռեց,
Իր արծաթ գորգը
Ձմեռը փռեց։
Ձյունը ծնկահար
Նստեց մեծ ճամփին,
Սպիտակ հյուսերը
Կիտեց գետափին։
Աթաբեկ Խնկոյան